Mumerela
Mumerela na Muranowie to projekt realizowany przez Fundację PSW w latach 2012-2013, przy finansowym wsparciu Urzędu m.st. Warszawy. To projekt przyczyniający się do wzmocnienia, utrzymania i rozwoju dialogu polsko-żydowskiego, a jednocześnie realizacja idei integracji i transmisji międzypokoleniowej. Uczestnicy projektu brali udział w twórczych warsztatach oraz spotkaniach integracyjno – edukacyjnych prowadzonych przez badaczy kultury żydowskiej i historii Polski, varsavianistów, animatorów kultury oraz literatów.
Efektem spotkań jest wspólnie pisany blog-książka pod tytułem Mumerela na Muranowie mumerela.blogspot.com
Dlaczego „Mumerela"?
Mumerela pojawia się w jednym z opowiadań z „Berliner Kindheit um Neunzehnhundert" („Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków”) Waltera Benjamina. Ona jest tym, „co milczące, lekkie, puszyste, co jak śnieżek w szklanych kulkach kłębi się we wnętrzu rzeczy.” Przenieśmy teraz Benjaminowską Mumerelę na Muranów, skierujmy się ku wnętrzu rzeczy i rozpocznijmy podróż w czasie, niekoniecznie w ujęciu linearnym. Historia Muranowa – tego dramatycznie doświadczonego osiedla jest główną inspiracją projektu. Celem jest przepracowanie tej historii i uczynienie nowego otwarcia, swoistego odczarowania. Stworzenie wirtualnej kamienicy, jej wirtualne współ-zamieszkiwanie jest pomysłem na projekt edukacyjno-twórczy, umożliwiający poznanie historii osiedla Muranów poprzez stworzenie metatekstu.Treścią projektu jest wspólne pisanie bloga, wsparte konsultacjami literacko-formalnymi i dyskusjami oraz cykl warsztatów i wykładów związanych tematycznie.
Anna Rozenfeld, koordynatorka, pomysłodawczyni projektu
Zdecydowaliśmy się przenieść Mumerelę na warszawski Muranów. I co do tej pory z tego wynikło? Anna, jedna z bohaterek metatekstu, na Muranów przeprowadziła się z Los Angeles i zmaga się z przeszkodami tutejszej rzeczywistości: od widmowego sygnału domofonu po urastające do rozmiarów katastrofy lepienie pierogów. Amelia trafiła na Muranów dopiero po śmierci i czeka tu na spotkanie z ukochanym Ablem. Od wspomnień Amelii muranowskie drzewo aż zakwita jej dawnymi sukienkami. Jest też literat - gołębiarz i drukarz, który w piwnicy pod piwnicą drukuje, choć nie zna jidysz, dziennik „der Curikker” - „Powrót”. Nie mówiąc o Marii de Murano, królowej dzielnicy, jest to „królowa na 38 metrach, na trzecim podwórku od bramy, na czwartym piętrze bez windy, na lokalu pod kulturę i na kupie kamieni”. Powinniście to przeczytać!
Paweł Brylski, koordynator projektu
Anna Rozenfeld – artystka działająca w różnych mediach (malarstwo, fotografia, instalacje przestrzenne, sztuki performatywne), badaczka, tłumaczka, nauczycielka i propagatorka języka jidysz. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych (MISH) na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła studia historii sztuki, grafiki i malarstwa, filozofii i judaistyki na uniwersytetach w Marburgu, w Salzburgu, we Wiedniu i w Warszawie. W swej działalności i pracy twórczej związana z kulturą żydowską i językiem jidysz. Współzałożycielka projektu „ייִדיש לעבט” ("jidisz lebt", pol. "jidysz żyje"). Prowadzi warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży oraz wykłady na temat języka i kultury jidysz. Wielokrotnie pracowała jako konsultant językowy, m.in. w filmie "W ciemności" w reżyserii Agnieszki Holland. Do końca grudnia 2011 roku prowadziła audycję w jidysz "Naje Chwaljes" ("Nowe Fale") w Polskim Radiu dla Zagranicy.
Paweł Brylski – literat i literaturoznawca zainteresowany przede wszystkim formacjami awangardowymi, formami eksperymentalnymi i potencjalnymi. Był sekretarzem Jerzego Ficowskiego i Elżbiety Ficowskiej. Pracował w Teatrze Dramatycznym, Muzeum Historii Żydów Polskich i kilku organizacjach pozarządowych. Współautor bloga stacjamuranow.natemat.pl; współtworzył spektakl „Konstrukcje Debory Vogel” przygotowany na festiwal Warszawa Singera. Publikował m.in. w „Teatrze” i „Ricie Baum”.
Mumerela na Muranowie - Projekt realizowany dzięki finansowemu wsparciu Biura Kultury Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy.